Od Kane'a

Siedziałem właśnie z Catranem, jednym z ogarów, gdy do biura ktoś wszedł. Właśnie przeglądałem dość ważne papiery dotyczące działań senatora jaszczura, który wreszcie wyściubił nos z ukrycie więc nie zwróciłem na to większej uwagi. 

- Kane – usłyszałem głos Hebiego. - Oddaję, co twoje.

- Jasne, jas... – uniosłem nos znad papierów i zdębiałem. - Coś się stało, o czym powinienem wiedzieć? – spytałem po chwili.

- Nie, a powinno? – to pytanie mnie rozwaliło. Chłopak wygląda jakby natarł się miksturą na porost włosów od szalonego naukowca i się mnie pyta o co chodzi. 

- No... twoje włosy są... – nie dokończyłem. 

- A, to. Nic, o co bym się martwił. 

- A, no ok. Zmiana fryzury, taki mały drobiazg – zakpiłem. W chłopaku zmieniło się też coś jeszcze. Był spokojniejszy dużo spokojniejszy. To dobrze, bo jego smoczy lowelas miał się zjawić jutro rano. 

Przywołałem Shrika do siebie. 

- Catran, możesz odejść. Jak będę cię potrzebował to zawołam. 

- Oczywiście panie mój – jaszczurołak skłonił się i wyszedł. 

- No dobra młody, to co to się stało, że jesteś w tak dobrym humorze? Pogadałeś wreszcie ze swoją kochanicą?

- Ona nie jest... – urwał. – Nie. Nie rozmawiałem... 

- Oj młody, młody... – pokręciłem głową. 

Przerwało nam pukanie do drzwi. 

- Wejść! – warknąłem. 

- Panie, Abilion czeka pod salą treningową, później Normenel chce się z panem widzieć w pańskich kwaterach. – oznajmił Remes. 

- Ta... ten cholerny gówniarz... – miałem tak ogromną ochotę widzieć blond debila, że niemal skakałem z radości. Najlepiej byłoby skoczyć z mostu, ze śmiechem, że już nie będę musiał oglądać tego jego wrednego pyska. Wtedy wpadłem na ciekawy pomysł. – Hej młody, a może chcesz iść ze mną i sprać blond debila? 

- To nie za dobry pomysł... – skwitował Hebi. 

- Daj spokój. Jestem oficjalnie jego trenerem i w sali treningowej mogę robić z nim co chcę. Z ustalaniem mu przeciwników włącznie... – uśmiechnąłem się do chłopaka jadowicie.