Od Irezaji

Siedziałam w swoim pokoju, w rezydencji Kane’a. Wciąż byłam zagubiona i roztrzęsiona. Mimo to czułam się odrobinę lepiej.

Usłyszałam pukanie.

- Proszę...

Do pokoju wszedł Aeron. Nie miałam za bardzo ochoty, a raczej odwagi, się z nim widzieć. Ale cóż. Wzięłam głęboki wdech i uśmiechnęłam się lekko. Lata gry dworskiej bardzo się przydają.

- Czy coś się stało? – zapytał siadając obok mnie. – Jesteś ostatnio dość nieobecna...

- To nic takiego – posłałam mu coś co powinno być ciepłym uśmiechem. Nie wiem na ile dał się nabrać.  

- Gdyby cos się działo... powiedziałbyś mi, prawda? – zapytał i położył mi dłoń na policzku.

- Może...  – wyszeptałam i pocałowałam go. Nie było lepszego sposobu, żeby skutecznie rozproszyć jego uwagę i skończyć te niewygodną rozmowę. Nie chciałam ani go okłamywać, ani mówić mu prawdy. Aeron i tak był wystarczająco zazdrosny o Hebiego.

Chłopak uśmiechnął się do mnie i przyciągnął mnie mocniej do siebie. Jego pocałunki i ciepłe dłonie pozwoliły mi choć na chwilę o wszystkim zapomnieć. Kiedy już zaczęło mi sie robić naprawdę przyjemnie półelf odsunął się ode mnie. No tak.

Westchnęłam ciężko. Policzki mnie piekły, oddech miałam przyspieszony.

- Gorąco mi... – wyszeptałam.

- Nie tylko tobie – uśmiechnął się. Na całe szczęście rozmowa o moim samopoczuciu odeszła w niepamięć.

Znów pukanie. Aeron wstał pospiesznie i odsunął się. Ja natomiast narzuciłam na siebie szybkie zaklęci iluzji, żeby ukryć rumieńce.

- Proszę... – powiedziałam. To była Gizelle.

- Przyszedł posłaniec do panienki – oznajmiła.

- Już idę – wstałam i poszłam za służącą. Nieopodal wejścia stał jakiś mężczyzna, wydawał mi się znajomy.

- Witam panienkę Irezaję – posłaniec skłonił się, ale było w nim coś kpiącego.

- Podobno masz dla mnie wiadomość.... – postąpiłam krok w jego kierunku. Wtedy skoczył w moją stronę. Owiała nas ciężka chmura. Widziałam zaskoczoną twarz nimfy i strażników Kane’a, którzy skoczyli w moją stronę. Za późno. Porwał mnie zimny wir.