Od Ogiona

-To niestety nie takie proste – powiedziałem.  – Ani przetoczenie zmodyfikowanej krwi, ani nawet transplantacja całego organu nic tu nie da. Tkanki, które zainfekował Lynenyth obumrą zaraz po odłączeniu od nosiciela...

- Skąd to wiesz? – zapytał Kari.

- Bo próbowałem w ten sposób ocalić swoją siostrę. Przysporzyłem jej tym tylko cierpień.

- Nie! – wrzasnęła Vicca.  – Musi istnieć jakiś sposób, musi! – zrobiła krok w moją stronę. Po jej policzkach spływały łzy. Patrzyła na mnie jak tonący patrzy na kogoś kto zabrał mu ostatnią nadzieję na ratunek. Remes chwycił ją i przyciągną do siebie.

- Uspokój się Vi. Znasz Kane’a pewnie niedługo się obudzi i będzie znowu wrzeszczał na cały świat – starał się trzymać szlochającą dziewczynę i dodać jej otuchy.

- Jest jeden sposób... – powiedziałem cicho. Bałem się sugerować coś takiego. Wszyscy spojrzeli na mnie, ale nikt nie odważył się nawet zapytać „jaki?”. – Możemy podzielić duszę demona, tylko w ten sposób będzie możliwe przetoczenie kodu genetycznego i ocalenie Kane’a.

- To niemożliwe! – Atrael patrzył na mnie jak na heretyka. – Podziały dusz są praktyką zakazaną. Nigdy żaden się nie udał. W stu procentach te praktyki kończyły się śmiercią obu istot.

- Nie w stu. Ja wielokrotnie dzieliłem swoją własną duszę. Kari ma jej fragment przy sobie.

- Ta fiolka... to... – powiedział Kari.

- Owszem, nie tyle moja krew, co fragment duszy.

- To naprawdę możliwe? – zapytała Normenel. W jej oczach tliła się nadzieja.

- Owszem, ale to po pierwsze bardzo ryzykowne. Jak wspomniała Atrael praktyki te kończą się zazwyczaj zgonem obu istot. Po drugie natomiast może mieć nieciekawe skutki uboczne.

- Jakie? – zapytał Rakyo.

- Po pierwsze dusza nawet podzielona będzie nadal duszą jednaj istoty. To oznacza, że jeżeli demon w Hebim się obudzi to i Kane będzie pod jego wpływem. Co daje nam nie jednego potężnego potwora, a dwa. Poza tym wyizolowanie jedynie duszy demona będzie bardzo trudne więc być może wraz z duszą demona Kane dostanie również okruch duszy Hebiego...

- Ale to oznaczałoby, że ich życia zostaną powiązane – stwierdził Atrael.

- Czyli jeżeli któremuś coś się stanie to drugi to odczuje? – zapytał Eirinn.

- Owszem – odpowiedziałem.

- To niedorzeczne! Nie możesz zrobić czegoś takiego! – zawołał Rakyo.

- Nie mogę o tym decydować to prawda. Szanuję ich oboje, ale żaden z nich nie jest mi bliski. Tę decyzję musicie podjąć wy.

- Nie zgadzam się... – zaczął młody smok.

- To chyba ja mam tu najwięcej do powiedzenia – usłyszeliśmy przytłumiony szept Hebiego.